نوشته: مجید فخریان برخلافِ دو دهه پیش که میل به بازی‌های واقع‌گرا و بعضاً مستند بیشتر بود، امروز بازیگران حاضر در فیلم‌های کوتاه به دسته‌یِ بازیگران نمایشی تعلق دارند. طبیعی هم هست. فیلم‌ها دیگر واقع‌گرا نیستند و متکی به واقع‌نمایی پیش می‌روند. در نتیجه بازیگر باید در این گود بتواند توهم نمایشی از واقعیت را خلق کند، توهم باور به نقشی که به او سپرده…
کوتاه برای
بازگشت به کمدی‌های کلاسیک نوشته: مجید فخریان چرا کُمِدی؟ می‌دانم که میلِ ما به کمدی کمی زیادی بیمارگونه است. و عده‌ای این وسط می‌خواهند در نقشِ پزشک ــ لابد کاملاً خیرخواهانه ــ مانع از شیوع بیشتر این روند شوند. اما راستش هرچه فکر می‌کنم جز از در آشتی راه دیگری برای درمان آن نمی‌یابم. بگذارید این پیغام را که احتمالاً برای شما هم…
درباره‌ی فیلم‌های داستانی سی و ششمین جشنواره فیلم کوتاه
تهران نوشته:
مجید فخریان بی‌مقدمه آغاز کنیم: سال گذشته از یک فیلم ــ زامبی دفاع
کردیم: «جشن» ساخته‌ی بهنام عابدی. فیلم کوتاه‌های امسال نیز به اِشغال مرده‌های متحرک
درآمده‌اند. اما این مرده‌ها لزوماً زامبی نیستند. زامبی‌ها برای بازیافتن دوباره‌ی
خاطرات‌شان می‌جنگند، مُرده‌های امسال خاطراتی ندارند و همین‌جور آزاد، در خیابان،
توی جاده، در برف، زیر خورشید،…
نوشته: مجید فخریان «وقتی میکل آنجلو آنتونیونی تصمیم گرفت برای ساخت فیلمی بلند با دوربین
هشت میلیمتری به چین برود در پی چه گمشده‌ای بود؟! آیا می‌خواست فیلمی بسیار ارزان
بسازد یا به آزادگی دوربین آماتوری به منزله نماد پرواز به هر جایی که دوست داشت محتاج
بود؟… من فکر می‌کنم آنتونیونی دوربین آماتوری را برای شگون با خود به چین برده بود.» کیانوش عیاری،…
درباره فیلم‌های «تو هنوز اینجایی»، «روح‌القُدس» و «آدم‌پران»
نوشته: مجید فخریان
درباره «تو هنوز اینجایی»، کتایون پرمر و محمد روح‌بخش
شکاف عمیقی که میان «کشند»، «بارسلونا» و «تو هنوز اینجایی» هست، نشان از این دارد که فیلم‌سازهای ما بیش از آن‌که میل به تجربه‌گری در حیطه‌های مختلف ژانری/استتیکی داشته باشند، در دام لحظ‌ه‌‌های آنی زودگذری گرفتارند که با دیدن فیلم‌های روز مثل باد می‌آیند و…
فیدان در شبکههای اجتماعی